Op deze dag proberen we gewapend met sneeuwschoenen de route van de vorige dag af te maken. De officiële route laten we even links liggen en proberen over de besneeuwde weg (D130) Le Champ du Feu te bereiken. Vanaf het begin is het snertweer het regent en het waait en behoorlijk op los. Circa een kilometer of twee ploegen we door weer en wind en over de sneeuw, totdat er plotseling een auto-tje naar beneden komt gedenderd om de sneeuw weg te blazen, daarachter nog een vrachtwagentje met een sneeuwschuiver: er wordt een pad voor ons vrijgemaakt. Als we echter de 1000 meter grens passeren heeft de wind vrij spel, hier is geen beschutting van de bomen. Na een kort overleg blijkt dat we het eens zijn: ook deze dag kunnen we niet verder, ondanks dat dit pad enigszins is schoongemaakt. We besluiten om eerst een wandeling op een relatief lager gedeelte te gaan volgen (best lastig in de Vogezen).
Nieuwsgierig als we zijn, zijn we via de andere kant toch even op de top van de Le Champ du Feu gaan kijken. De asfaltweg die we na de D130 hadden willen nemen, de D214, was nog niet schoongeveegd er lag nog anderhalve meter sneeuw op. We hadden een zeer juiste beslissing genomen.
Het waren wél twee zeer mooie, interessante en leerzame wandeldagen.
